تولدت مبارک خاله پروین

خاله پروین!
مادرم همیشه به من آموخته بود که رفیق شادی بیش باشم تا آتش زننده ی غم. گفته بود و هنوز در مغزم می گوید که هیچ سالی و لحظه ای بد نمی شود. هر وقت به زبانم می خواست بیاید چه روز بدی , لب می گزیدم. یا اگر نوری در چشمم آمده بود از آفتاب و دلخواهم نبود , زبانم را به بد گفتن به آفتاب هیچ نیالوده ام.حتی در آن سال تلخ , حتی به این سال صعب , بارها لب گزیدم اما هیچ روزی را بد نخواندم و نمی خوانم.
خواندم که امروز تولد شماست.کتایون نوشته بود. کتایون همنام کوچک من است که روزی بابت آنکه پدر و مادر هایمان هم سلیقه بودند در نامیدن دخترشان برایم چیزی نوشت و تا مدت ها , پیغام های تلفن همراهم پر بود از شعرهایی که می فرستاد. و حالا توی صفحه ی مجازی ارتباطمان آمده بود امروز تولد خاله پروین است... مغتنم شمردم زمان را-که مادرم به من آموخته که رفیق شادی ها باشم- و زاده شدن گرچه با گریه آغاز می شود , فرخنده است. زاده شدن مخالف مرگ است و قرینش. من را سودای سخن گفتن از زندگیست اما و با قرینش مرا سر و کاری نیست چرا که قرینش بد است و مادرم به من آموخته که ...
تولدت مبارک خاله پروین. من شیفته ی توام. من از میان آن همه تلخی و خون , صدای تو را که می شنیدم گرم می شدم. من زنانگی ات را می ستایم. من قدرت بزرگ و بیکران وجودت را می ستایم و از میان گفتار تلخ و لرزانت , به یک عظمت بزرگ می خورد چشمم, که مرا یاد کسی می اندازد نزدیک. عظمتی که تنها یک مادر می تواند به آن نائل آید که مادر همان است که پس آن همه درد , کودکی که از بطنش می آید را تا به اغوش می کشد , چنان لبخندی میزند که کودک هیچ نمی فهمد چه دردی داشته مادر.
دردت را که داشتی به شورای ناشنوای شهر می گفتی خاله پروین , صدایت اصلا نلرزید . وقتی بغض کردی که می گفتی پسر کوچکم قایم شده بود که به من نگه , پسرم خیلی هم نحیفه.
خاله پروین تولدت به خاطر تمام پسرهای نحیف دنیا که تو صدایت برایشان می لرزد مبارک!
خاله پروین تولدت به خاطر تمام روزهایی که روی پایت ایستاده ای و می ایستی مبارک که از پس آن همه درد , هنوز انگار نوزادت را تازه در آغوشت نهاده اند.
خاله پروین , مدام نگاهم به تو است و خیالت راحت , به مهربان ترین زن جهان گفته ام که مراقب سهراب تو باشد.


کتایون
برای پانزده آبان هشتاد و هشت