براى بچه ها خوشحالم. همان هايى كه ديشب بى اطلاع روى شانه هاى پدر و مادرهايشان خوشحالى مى كردند. براى آن بيخبران شاد و سرخوش و معصوم، كه شايدچون ما لا به لاى حرف هاى پدر مادرهايشان، جنگ را نشنوند و تا سال هاى سال، سرباز و اسلحه و پادگان و خون در خواب هايشان خود نمايى نكند.
براى بچه ها خوشحالم. براى آن ها كه شايد لازم نباشد سال ها بعد در جوانى در كشورى ديگر، تفاوت بين ايران و عراق را به همكلاسى غير ايرانيشان توضيح دهند و اگر لازم شود توضيح دهند، لازم نيست بگويند، احمدى نژاد، لازم نيست تفاوت عرب و عجم بگويند، از سعدى نقل كنند و عكس صعودشان بر قله دماوند را نشان دهند....
براى بچه ها خوشحالم كه شايد هيچ وقت مجبور نباشند پرچم يك كشور ديگر را سر صف مدرسه به آتش بكشند، شعار مرگ دهند !
براى بچه ها خوشحالم كه شايد بتوانند بهتر از ما، زندگى را زندگى كنند!
كتايون
٢٤ تير ٩٤
تهران
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر